Fictieautobiografie
Er was eens ... een meisje dat geboren werd in een klein, Vlaams dorpje, Vremde. Haar naam is Nele en ze deed een zoektocht naar de invloed van literatuur op haar leven. Hieronder neemt ze je graag mee op haar ontdekkingsreis.
Bij het krijgen van deze opdracht dacht ik dat het erg moeilijk ging zijn omdat ik amper las als kind, althans dat dacht ik. Na een eerste zoektocht in de boekenkast van mijn ouders vond ik een hele hoop kinder- en jeugdboeken terug. Zo vond ik De Tierlantijntjes en het kikkervolkje, Tijger, Piki en Nini, Oma Fladder, Pannenkoekentaart en Dit is géén broek. Door de boeken te bekijken en er nog eens door te bladeren kwam het stilaan allemaal terug. Ik moest glimlachen en kreeg een warm gevoel bij al die leuke herinneringen aan vroeger. Plots zat ik in gedachten terug bij mijn vader op de schoot en herinnerde ik me hoe hij telkens enthousiast voor mij voorlas. Er is geen avond voorbij gegaan zonder een verhaaltje voor het slapengaan.
Mijn broer en mijn vader hebben een grote invloed op mij gehad. Zij lazen erg veel en vaak. In mijn ouderlijk huis staat een grote boekenkast met een collectie die nog steeds uitgebreid wordt. Mijn broer is tot op de dag van vandaag een echte boekenwurm. Dat zorgt ervoor dat wij elk jaar met Kerstmis een aantal boeken krijgen die volgens hem absoluut de moeite zijn om te lezen.
Als ik terugdenk aan mijn favoriete sprookje dan moet dat Sneeuwwitje zijn. Ik vond het mooi om te zien hoe ze altijd positief bleef, ook al werd ze thuis weggejaagd. De scènes waarbij ze in het bos vrolijk meezingt met de dieren of waarbij ze samenleefde met de dwergen deden me altijd glimlachen.
Bambi daarentegen heb ik als kind nooit uitgekeken. Wanneer de moeder doodgaat in de brand moest ik telkens zo hard huilen dat ik aan mijn moeder vroeg om de film af te zetten.
Mijn lagere schoolperiode werd gekenmerkt door veel strips van Suske en Wiske en wekelijkse bibliotheekbezoekjes met de klas. In de kleerkast van mijn ouders lag een complete, chronologisch gesorteerde verzameling van de strips van Suske en Wiske. Telkens als er een nieuw album uitgebracht werd, lag dat een paar weken later in de kleerkast. Tegelijkertijd ontdekte ik tijdens de wekelijkse bezoekjes aan de bibliotheek dat ik graag griezelboeken las. Zo herinner ik mij de reeks De griezelbus van Paul van Loon, maar ook Het geborduurde geheim en Zwarte wolken over Orchis. Waarom griezelverhalen mij zo aantrokken? Spanning en fantasie waren voor mij belangrijke factoren om een boek te kiezen. Ik besefte dat de verhalen fictief waren, maar er zaten soms zaken in die best realistisch zouden kunnen zijn, dat maakte het extra spannend.
In het eerste middelbaar las ik nog enthousiast verder griezelboeken. Zo las ik veel boeken uit de reeks van Fear Street, zoals Gevangen in de sneeuw en Verkeerd verbonden. Stilaan begon ik ook andere boeken te lezen zoals Kreten in de mist van Patrick Lagrou. Geen griezelverhaal maar een avonturenverhaal, nog steeds wel met de nodige portie spanning.
Tijdens de eerste twee jaren van de middelbare school werd ik nog erg gepest. Dus ik probeerde vooral om erbij te horen en zoveel mogelijk de kudde te volgen. Jammer genoeg was lezen op school toen helemaal niet 'cool', dus boeken lezen stond totaal niet hoog op mijn prioriteitenlijst. Vanaf het derde middelbaar veranderde dit. De pestkoppen waren weg van school dus ik kon eindelijk zijn wie ik wou. Dat in combinatie met de beginnende puberteit zorgde ervoor dat ik zeer tegendraads werd. Als er toen gezegd werd dat we een boek 'moesten' lezen, was dat voor mij een reden om dat zeker niet te doen. Met als logisch gevolg dat ik drastisch minder ging lezen.
Toen ik de griezelboeken ontgroeid was begon ik meer young adult-boeken te lezen over problemen. Een boek dat mij wel erg bijgebleven is uit die periode is Het uur nul van Dirk Bracke. Als ik erop terugkijk, heeft dat boek ervoor gezorgd dat ik meer nadacht bij alles wat ik deed.
Verder herinner ik me ook nog dat ik als 14-jarige wekelijks voorlas aan kindjes in de plaatselijke bibliotheek. Ondanks het feit dat ik toen misschien zelf minder boeken las, vond ik het wel heel erg aangenaam om in de bibliotheek te zijn en kinderen te plezieren met een leuk verhaal.
Na mijn middelbare schoolcarrière ben ik niet onmiddellijk verder gaan studeren. Ik ging eerst nog een jaar met AFS op uitwisseling in Brazilië. In België was de Harry Potter-hype al een paar jaar losgebarsten maar, koppig als ik toen was, deed ik toen natuurlijk niet mee aan trends. Na een paar maanden in een land waar je de taal nog niet machtig bent, ontplofte mijn hoofd soms na een lange schooldag. Via een brief vroeg ik aan mijn ouders om mij het eerste boek van Harry Potter op te sturen zodat ik me even kon terugtrekken in mijn kamer met een goed boek. Na drie weken kwam het boek eindelijk aan en nog geen week later was het eerste boek uit. Ik kon niet wachten om aan de volgende boeken te beginnen, dus opnieuw vroeg ik aan mijn ouders om een postpakket te maken. Ditmaal niet één boek, maar ineens alle boeken die verschenen waren in de reeks. De boeken werden verslonden en ik wil graag de reeks nog eens helemaal opnieuw lezen. Elk jaar laten ze de films zien op televisie en elk jaar kijk ik vol enthousiasme. Maar ik zeg ook elk jaar dat er niets zo magisch is dan de vrijheid die je krijgt als lezer om zelf vorm te geven aan alle details die beschreven worden in de boeken.
Momenteel zou ik mezelf niet echt als een boekenwurm omschrijven, en dat vind ik jammer. Tot voor kort las ik voornamelijk non-fictie boeken of een thriller zoals Het meisje in de trein van Paula Hawkins of Triptiek van Karin Slaughter om er maar een paar op te noemen.
Het maken van deze opdracht heeft me wel doen inzien dat al ik meer heb gelezen dan ik initieel dacht. Het maakt me warm om weer vaker een boek vast te nemen en me te verliezen in een verhaal. Ik vind het ook interessant om te ervaren hoe je boekenvoorkeur vanuit je kinderjaren een effect blijft hebben op je boekenkeuze nu. Zo kies ik misschien niet meer onmiddellijk voor een griezelverhaal, maar een goede portie spanning is voor mij toch wel een belangrijk ingrediënt voor een goed boek.
Nu wij zelf kinderen hebben merk ik dat ik er nog steeds heel erg van hou om voor te lezen aan onze dochters. De traditie van het dagelijks verhaaltje voor het slapengaan zet zich verder in ons gezin. Ik ben ook bewust bezig met de boodschap die de boekjes meegeven.
Zo komt er een einde aan mijn fictieautobiografie. En zoals een sprookje hoort afgesloten te worden: 'Toen ze 34 was, ging ze opnieuw studeren en herontdekte ze de liefde voor boeken. Ze leeft hopelijk nog lang en gelukkig.'
Literair competentieniveau
Volgens de niveautest van www.lezenvoordelijst.nl kan ik mezelf best onderbrengen in niveau 4. Dat lijkt me realistisch, afhankelijk van de situatie. Zo zal ik 's avonds in bed eerder naar een boek grijpen waar ik niet te veel bij moet nadenken, gewoon puur ter ontspanning. Op andere momenten neem ik echt de tijd om helemaal op te gaan in het verhaal. Dan doe ik moeite om aandachtig alle verschillende verhaallijnen te onthouden. Voorbeelden hiervan zijn de boeken Het vijfde meisje en Vergeef me van J. D. Barker. Hierin spelen de verhalen zich tegelijkertijd op verschillende plaatsen af. De personages zijn complex en de gebeurtenissen staan ver van me af. Je moet echt aandachtig zijn om alle locaties uit elkaar te houden en de tijdlijn in perspectief te zien. Als ik aan zo een boek begin lees ik echt in één ruk door, elk vrij moment kan je mij dan terugvinden met het boek in mijn handen. Dan geniet ik ook echt met volle teugen van het verhaal en ontsnap ik even helemaal aan het dagelijks leven. Het meisje in de trein past volgens mij in dezelfde categorie van complexe personages en ingewikkelde verhaallijnen. Er zijn veel perspectiefwisselingen en je wordt als lezer gestimuleerd om de tekst te interpreteren. Ik hou van het nodige mysterie en de nodige vraagtekens in het begin van een boek. Hoe verder het boek vordert, hoe beter je de personages leert kennen. Tot alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen en alles duidelijk wordt.
Mijn literaire ontdekkingsreis kan ik daar mee vergelijken. Na jaren niet veel gelezen te hebben, vallen de puzzelstukjes nu stilaan op hun plaats en wordt duidelijk dat ik eigenlijk erg graag lees. Ik kijk enorm uit naar mijn verdere verloop en ik ben benieuwd welke boeken deze reis mij nog gaat brengen.
